γουνοῦμαί σε, ἄνασσα· θεός νύ τις ἦ βροτός ἐσσι;

εἰ μέν τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, 

Ἀρτέμιδί σε ἐγώ γε, Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,

εἶδός τε μέγεθός τε φυήν τ' ἄγχιστα ἐΐσκω...

Od. VI 149-152